Moderne kunst is voor mij het zout in de pap. En dan niet dat flauwe ‘net echte verfwerk’, maar kunst die boven die ‘net echte’ werkelijkheid uitstijgt. Abstractie waar je wat langer bij stil blijft staan, beelden waar je even over moet nadenken. Ook voor een goed verhaal geldt dat het zich boven de werkelijkheid verheft. “Of ‘t altied waor is wet ik niet, maor hie kan ‘t aardeg vertellen” is de beste kritiek die een Achterhoekse verhalenverteller kan krijgen. Voor theater geldt hetzelfde, het raakt aan het echte leven, maar een echt toneelstuk hoort als het ware te overdrijven vind ik.
0 Comments
Column ‘Door Achterhoekse Ogen’ | De Gelderlander | zaterdag 8 februari 2014De mooiste paden in mijn leven bewandelde ik niet in Nederland. Wie wel eens door de buitenlandse natuur heeft gelopen zal dat herkennen. Zo herinner ik mij een paadje langs een rivier in Zweden. Nadat we vanaf een weg door wat struiken waren geworsteld lag het, op de topografische kaart amper zichtbaar, voor ons open. Min of meer ... je maakt er geen kilometers, heen en terug nog geen tien. Maar daar gaat het ook niet om. De natuur die al je zintuigen overweldigt, dat maakt zo’n paadje tot een sensatie. De beschrijving ervan zou meer ruimte vergen dan deze column biedt. Hou het erop dat het in al zijn woeste onregelmatigheid ‘avontuurlijk en spannend’ was, aspecten die bij een fijn pad niet mogen ontbreken.
Column voor 'Tempo' | clubblad van Sportclub Varsseveld | november 2013De zaterdagse uitstapjes met de elftallen van de kinderen naar de uitwedstrijden heb ik altijd leuk gevonden en dat vind ik nog steeds. Het is dat ik op zaterdag veel meer te doen heb, anders zou ik het geen punt vinden om elke zaterdag een tochtje door de regio te maken.
Column voor 'Tempo' | clubblad van Sportclub Varsseveld | mei 2012“Wat er gebeure, wij blijven trouw”, aldus de ietwat ouderwets klinkende beginregel van ons clublied. Hoewel, ouderwets? Ik noem het maar liever ‘klassiek’. Natuurlijk, een begrip als ‘trouw’ heeft in het huidig tijdsgewricht niet meer de populariteit die het ooit had, maar op de keper beschouwd is er uiteraard helemaal niks mis mee. Ook niet anno 2012.
Column voor 'Tempo' | clubblad van Sportclub Varsseveld | maart 2012‘De wereld van het voetbal is een afspiegeling van de echte mensenwereld’. Altijd fijn om met zo’n open deur de column binnen te vallen ... Maar nu. Nog een open deur: ‘De wereld van het voetbal is totaal iets anders dan de echte mensenwereld’. Ha! Daar zeg ik u wat. Als het goed is heb ik u meteen aan het nadenken.
Column voor 'Tempo' | clubblad van Sportclub Varsseveld | november 2011Een toeschouwer geeft een nauwgezet wedstrijdverslag: “Velthuizen trapt, zjoef ... Janssen links op de middellijn neemt ‘m in één keer, boff op de slof, diagonaal naar de overkant, hoek zestien waar Kolk, klabaats, aanhaalt, boem, goal!” Voor de statistici: het gebeurde op 13 januari 2007 op De Vijverberg. Maakt verder niet uit, al had ik voor mijn verhaaltje liever gezien dat Takak, die toen ook scoorde, dit doelpunt had gemaakt. Het zal verderop duidelijk worden waarom.
Column voor 'Tempo' | clubblad van Sportclub Varsseveld | april 2011Laat ik meteen met de deur - en een vraag - in huis vallen: waarom wordt vrouwenvoetbal zo onterecht als een stiefkind behandeld? Zou het een van die ‘mysterieuze krachten in de sport’ zijn, zoals Karel Lotsy het ooit noemde?
Column ‘Door Achterhoekse Ogen’ | De Gelderlander | zaterdag 23 april 2011Het is alweer wat jaartjes terug. Buurman Cor hield mij regelmatig op de hoogte van de prestaties van zijn wielrennende neefje.
Column voor 'Tempo' | clubblad van Sportclub Varsseveld | februari 2011Wanneer die uitzending van VI precies was weet ik niet, maar op YouTube heeft het fragment nu al bijna zestigduizend hits. Gijp heeft weer eens genoten van Stanislav Manolev, opkomende verdediger bij PSV. Drie keer kort achter elkaar zien we hem ‘rechtsbuitentje spelen’ en doet hij een aanzet tot voorzet. Drie keer stuit hij op een verdediger van De Graafschap. Het is tot tranen toe lachwekkend.
Column voor 'Tempo' | clubblad van Sportclub Varsseveld | december 2010Als ik bij ons op Oberink loop en die prachtige beuken bij buurman Prins Alexander zie, dan prijs ik mij altijd gelukkig. Waar vind je zo’n entourage? Het oog wil tenslotte ook wat. Laten we hopen dat deze majesteiten het nog heel lang volhouden. Ze hoeven niet nóg hoger, als ze het leven maar houden. Maar eigenlijk bedoel ik met de kop uit deze column wat anders.
|
weblog vanBert Scheuter, Archieven
Augustus 2017
Categorieën
Alles
Mijn Flickr:
Auteur |