Blogcolumn ‘Extrablatt’ | vrijdag 20 december 2013
Van het verschijnsel ‘W’ krijg ik het ijskoud, de mens erachter maakt mij af en toe witheet van woede. Of andersom, daar wil ik vanaf zijn. De ruim drieduizend tekens die ik hier ga typen zijn er drieduizend te veel. ‘Doodwijgen’, daar is iedereen het eigenlijk over eens, zou het beste zijn. Ik denk dat ook. Maar waarom bevredigt dat niet? Is het omdat zwijgen je woede machteloos maakt? Omdat het ijskoude door het zwijgen niet meer opwarmt? Schrijven is delen en dat is wat ik nu even wil. Omdat het verwarmt of bekoelt, maar in elk geval oplucht. En omdat het lezen van dit stukje voor de lezer misschien hetzelfde doet. Over Wilders heb ik het.
RSS-feed
