Wild en onbehouwen

Blogcolumn ‘Extrablatt’ | vrijdag 20 december 2013

Van het verschijnsel ‘W’ krijg ik het ijskoud, de mens erachter maakt mij af en toe witheet van woede. Of andersom, daar wil ik vanaf zijn. De ruim drieduizend tekens die ik hier ga typen zijn er drieduizend te veel. ‘Doodwijgen’, daar is iedereen het eigenlijk over eens, zou het beste zijn. Ik denk dat ook. Maar waarom bevredigt dat niet? Is het omdat zwijgen je woede machteloos maakt? Omdat het ijskoude door het zwijgen niet meer opwarmt? Schrijven is delen en dat is wat ik nu even wil. Omdat het verwarmt of bekoelt, maar in elk geval oplucht. En omdat het lezen van dit stukje voor de lezer misschien hetzelfde doet. Over Wilders heb ik het. 

Diens nieuwste actie is zo typerend voor zijn manier van ontregelen dat ik dit toch echt even wil delen. Je zou kunnen denken dat het gebleekte warhoofd in zijn onnadenkendheid heeft gemeend met een handvol beledigingen op een vlag de Islamitische medemens voor extremisme te moeten behoeden. Dat is wat hij zelf zegt. 

Maar zo warhoofdig is ’ie niet. Het probleem is juist dat hij ‘slimme hersens’ heeft. Niet intelligent. Een intelligent mens zou met Wilders’ verkokerde hersenspinsels niet kunnen leven. Nee slim. Op zijn agenda staat maar een punt. Nee, niet de Islam, niet Europa, niet de arme ouderen en wat er verder in de waan van zijn dag zoal te pas komt. 

Dat ene punt is: ‘Macht’. Persoonlijke macht, ongedeeld en zonder tegenspraak. Zelf noemt hij dat ‘Vrijheid’. Dat is toch warhoofdig, zou je zeggen, macht en vrijheid met elkaar verwarren. Nee hoor, dat is slim. Hij verwart die termen namelijk helemaal niet. Hij gebruikt ‘vrijheid’ als camouflagebegrip voor zijn machtsagenda. 

Nederlanders hebben het niet op teveel macht bij één persoon. Wij polderen liever in gelijkwaardige gezamenlijkheid, al kan Geert dát stukje nationale eigenheid nou net weer niet gebruiken, zoals hij maar wat graag rondtwittert. 

Een persoonlijk machtsstreven moet je in dit land bijgevolg verbloemen en dus kaap je daarvoor het begrip ‘Vrijheid’. Met hoofdletter. Dat is wat de Nederlander wel graag hoort. Dat is waar de Nederlander trots op is. Met je poten in de klei bijna verzuipen, maar wel in Vrijheid strijdend tegen ‘de vijand’. Niemand zal ons Nederlanders zeggen wat we moeten doen. Wij Nederlanders zijn vrij om te zeggen wat we denken! Daarmee win je zieltjes, dat snapt Geert en dat is dus ‘slim’. Wie zou er nou tegen onze Vrijheid kunnen zijn? Het is de slimheid van de intrigant die zijn ambities vervult door zijn machtspositie stapsgewijs te versterken. 

Volgende stap in de redenering: wie tegen mij is, is tegen de Vrijheid. ‘Vrijheid’ wordt zo zijn kapstok waar al zijn smoezelige intriges aan kunnen worden opgehangen. Dat stomme groene stickertje met beledigingen is dan ook enkel bedoeld om een angstaanjagende tegenmacht tot actie te verlokken. God verhoede dat het gebeurt, want Wilders spint er garen bij. 

Hij is een zeurende, zuigende, jengelende, ontregelende puber met oogkleppen. Wild en onbehouwen. En zo moet hij worden behandeld. Niet op elke provocatie ingaan dus. Maar geef de puber daarmee niet het idee dat hij kan doen wat hij wil. Dan zal hij stap voor stap de macht in het huis overnemen. 

Ouders van pubers weten dat je niet moet blijven onderhandelen. Af en toe hoor je een krachtige muur op te trekken. Dat frustreert de puber en geeft even strijd in de tent, maar je houdt ‘m er uiteindelijk wel mee op z’n plaats. Ons Geertje heeft gewoon nóg wat meer frustratie nodig. 

Laten we ‘m die dus maar geven daar waar we kunnen. Via de polls en de stembus bijvoorbeeld. En er verder veelvuldig over zwijgen ...