Gisteren in de Vennebulten viel het mij ineens op, een bijzonder struikgewas: bamboe. Het kan een paar jaar duren, maar dan zal het zover zijn: de Bamboebulten. Op weg naar huis schoot mij een gedichtje in 't hoofd: Vennebamboe In de Vennebulten kump de bamboe op: zo'n in 't höfken uut 'etrokken olden prop zet een Haelwegs bos kats op de kop en floreert hier as in 't tropisch oosten. Dat met die schellen en die dozen en iets met aangenaam verpozen geldt ôk veur bamboe die-j wilt lozen ten faveure van een bedde rozen. |