Column De Gelderlander | donderdag 30 juli 2015
Dan blijkt ook nog dat de vriendinnenfietstocht van mijn vrouw alleen mogelijk is als wij een week eerder uit Skandinavië terugkeren. Anderhalve week Zweden is wel weinig. Ardennenalternatief? Normandië? Als ook nog duidelijk wordt dat mijn werk later af is dan gepland, valt het Zweedse doek. De Duitse Oostzeekust dan? Of Franse Alpen, want tussen al dat werk door heeft de Tour mij de dagen voor vertrek behoorlijk in de ban. Robert Gesink rijdt sterk, ik vind dat zó leuk voor die jongen! Of fietsen in ‘Rundumhause’ met een weekend Parijs om het Tourslot te zien? Doen we ook nog een dagje Noordwijk voor de expositie van Jan Kruip …
Het wordt de Oostzee. In de Ostseezeitung lezen we veel over Smilie Greipel uit Rostock maar niet meer dan de eerste drie uit het klassement. Op de slotdag van de Tour zouden we terugrijden. Wat weer niet gebeurt want we willen de storm aan de Oostzeekust niet in onze tent afwachten. Dus rijden we zaterdag door storm en dichte regenvlagen met tachtig over de Duitse autobahn. Een vakantie-ervaring op zich, maar veel later thuis dan ‘s ochtends gepland.
Waardoor ik te laat hoor dat de Zwarte Cross die zaterdagavond, vanwege dezelfde storm, haar poorten gratis had opengezet. Waardoor ik als het ware voor de tweede keer het optreden misliep van Flogging Molly.