Vroeger, als ik vakantie had en hele dagen alleen maar buiten in de zon wilde spelen, dwong de regen mij soms doorweekt naar binnen. Dan zei mijn opa, denkend aan zijn moestuin en innerlijk altijd nog boer: 't is good veur 't grei jong, 't is good veur 't grei!' Uiteraard begreep ik dat niet, maar het voelde vreemd genoeg als troost.
Daarom dit gedicht. Een troostlied van het platteland. Voor wie het Achterhoeks niet machtig is: de taal lijkt Achterhoeks, maar is het niet. Voor de mensen die de taal wel beheersen zal snel duidelijk zijn dat het is geschreven in een kultaal. Maor i-j komt d'r wel uut.