Taaltoon

Column De Gelderlander | donderdag 12 januari 2017

Als regelmatig stukjesschrijver krijg ik even regelmatig reacties van lezers. Is het nou typisch Achterhoeks dat dit commentaar altijd welgemanierd is? Mooi woord ‘welgemanierd’. Want, eens of oneens met een column, de kritiek of bijval wordt altijd uitgedrukt op een welwillende, beschaafde manier.

Het ontaard nooit in ‘vuile linkse ratten’, zoals ik eergisteren in een reactie op een NOS-bericht over de nieuwste Trump-onthullingen las. Niet dat ik naar de rechter zou lopen als iemand mij ‘vuile linkse rat’ zou noemen, geuzennaam enzo, maar de discussie schiet er zo weinig mee op. Burgemeester Otwin van Dijk drukte het in zijn nieuwjaarsrede ook Achterhoeks uit: “... een heel mooi, gezond en liefdevol 2017 ... waarin wij ons niet laten gijzelen door populisten, volksmenners of bangmakers ... Niet met onze ruggen naar elkaar, maar elkaar aankijken. Een hand geven en voorstellen. Echt met elkaar in contact komen en in gesprek gaan”. 

Positief van toon, recht uit het hart! Of zou hierover toch weer zuurbrand oprispen uit de club die juist vóór populisme en volksmennerij is? Die wantrouwt politiek en politici namelijk a priori. Kennelijk zijn er mensen gebaat bij de angsten die onder het volk heersen. Wie zijn dat vraag je je af. De Duitse Graficus Klaus Staeck maakte in 1972 een poster waarop de Beierse CSU-politicus Franz Josef Strauss een Bildzeitung toont met de kop ‘Juso beisst wehrloses Kind’. Een ‘Juso’ is een jonge sociaaldemocraat. Onder dit beeld de tekst: ‘Dahinter steckt immer ein kluger Kopf’. 

Ik ben geen complotdenker, maar als kranten zoals Bild - en De Telegraaf vorige week: asielplaag, asielinvasie - vol op het orgel gaan met dit soort koppen, vraag ik mij onwillekeurig toch af wie of wat daar achter zit.