Proemenpot

Column De Gelderlander | donderdag 21 april 2016

Rectificatie: Vandaag verscheen onder de titel 'Proemenpot' (nomen est omen) een column in de krant die vol stond met onverklaarbare leestekens. Ik had ze niet geplaatst en ik heb ook nog geen idee hoe ze er komen.

​Mijn bedoeling was een droomsequentie van een minuutje tijdens het ontwaken te beschrijven - geheel en al zonder leestekens, om het absurde, koortsachtige tempo van zo'n moment te benadrukken. ​Vervolgens de slotpunt en dan de slotzin, een pastiche uit een gedicht van Martinus Nijhoff.

Maar helaas ...
​een ijverig persoon op de krant wist mijn idee onherstelbaar te verbeteren ...

​Hieronder de tekst zoals ik 'm had bedoeld:

---

In een halfslaap vol beeld en taal uit dromenland wil ik ontwaken maar brein is zelfstandig en laat mij rondtollen in een halfslaap vol beeld en taal uit dromenland wil ik ontwaken maar brein is zelfstandig en laat mij rondtollen in een halfslaap tot op de zebra vanwaar ik kats beduuzeld met vier klaarovers naar Het Hofshuus zweef om afwisselend drie HootchieKoePodia te presenteren balletje balletje want ondanks inbreng van persoonlijk assistente noem ik verkeerde band op foute tijd op goed podium dat plotseling aan de voet van de oude Laurentius staat en waar ik veilingmeester ben voor het torenhaantje dat met één bieding wordt verkocht en ondanks gebarende dominee nee nee door een hijskraan in een vrachtwagen wordt afgevoerd nablinkend in het oranjezonnetje van koningsdag terwijl de goedlachse koper uit Ulft mij toefluistert dat hij de rest van de kerk in het weekend komt ophalen zodat deze herbouwd in het midden van het kale waaiplein aldaar in de skyline één liefdevol beeld zal vormen met het bos van wederopgebouwde fabrieksschoorsteenpijpen iets verderop aan de Oude IJssel bij de waterkantterrassen van Hotel De Ploeg Café ‘t Veertje en Zaal Nijhoff waar zojuist de uit Doetinchem ontvreemde flaneersteiger is aangesloten op alweer de achtste baileybrug uit godmagwetenwaarvandaan nu allemaal beschilderd in rood blauw en groen door waanzinnig kwastende troepen vrijwilligers met het woord alpha op de rug van hun overalls die als mieren over de Achterhoekse straten en pleinen blijken te zijn uitgezwermd tot ver voorbij de immense kale parkeerplaats Varsseveld waar ooit een kerk een hotel wat cafées een Duthlerwinkel en een boterfabriek stonden en nu nog slechts één schoenenwinkel als vaste burcht manmoedig volhardt tegen de oprukkende ongrijpbaarheid van de proemenpot die de wereld ons pleegt te bieden. 

Ik knikte, het beeld werd uitgewist.