Nevengeschikt

Column De Gelderlander | donderdag 24 september 2015

Ooit deed ik vakantiewerk waar ik vaak op karwei werd gestuurd met een man die met het busje van de zaak tussendoor zijn privéhandeltje ritselde. De lonen waren laag dusss ... Hier een kacheltje bezorgen, daar een puike naaimachien voor weinig. Overal een praatje, sigaretje, afrekenen en verder. Maar toch, het voelde niet goed in de tijd van de baas. Later hoorde ik dat hij was ontslagen omdat zijn handel de helft van zijn werkuren in beslag was gaan nemen. Dat viel op.

Maar goed, het waren andere tijden. Terug naar de onze: stel, Pieter Puck werkt bij een leuk bedrijf, vijf dagen per week, in een mooie afwisselende baan. Ook het salaris is lang niet slecht. Wat heet, een hele ruime ton bruto per jaar. Zijn baas wil dan natuurlijk wel dat hij die vijf dagen met hart en ziel en voor de volle honderd procent aan de bloei van het bedrijf werkt. Als Pieter bijvoorbeeld tussendoor links en rechts nog wat bijklust vindt die baas dat vast niet fijn. Doet Pieter dat toch, wordt hij uitgenodigd op het matje waar hij met de pet in de hand mag komen beloven dat die klusjes tot het verleden behoren. “En anders gaan we kijken of het ook zonder jou kan”, zegt de baas er fijntjes bij. Zo werkt dat in het huidige bedrijfsleven. 

Maar lees voor Pieter Puck uit het voorbeeld nou eens Jan Markink en voor dat leuke bedrijf Provinciale Staten. Gedeputeerde Markink klust zoveel bij, dat hij nog maar de helft van zijn tijd voor de provincie werkt, zij het niet voor de helft van zijn salaris neem ik aan. Nu wordt hij binnenkort ook nog commissaris bij Rabo. Let wel: als provinciaal portefeuillehouder financiën! 

Ik denk dat Jan zijn werk bij de provincie eigenlijk nevengeschikt vindt. Hij vindt ongetwijfeld ook dat hij niet bij zijn baas - dat zijn wij, inwoners van Gelderland - op het matje hoeft te komen. Daar zullen onze vertegenwoordigers in Arnhem wat anders van vinden. Naar te hopen is.