Column De Gelderlander | donderdag 1 december 2016
Vorig jaar las ik in Trouw een lofzang op sloppenwijk Manyowe bij Blantyre in Malawi. Het leven was daar beter dan op het arme platteland, werd er betoogd. Hoe cynisch ook, er zit wat in, omdat de loterij om je levenskwaliteit te verbeteren in de slum net iets kansrijker is. |
Zuigelingensterfte, overbevolking, hongersnood, armoede ... De derde wereld. In Nederland denken wij meestal dat nare demografische processen bij ons niet van toepassing zijn. Toch verdient studie van de steeds weer onzekere bevolkingsomvang, -structuur en -spreiding veel aandacht. Nog in de negentiende eeuw zuchtte ook hier het platteland onder zware armoede. Ook hier leidde dat tot een ongecontroleerde trek naar de grote steden. Het gevolg was een verpauperde stedelijke bevolking - een zegen voor de opkomende industrie - en een leegloop van het kansloos verarmde platteland. In heel Europa zag je die ontwikkeling en het duurde ruim een eeuw en twee wereldoorlogen voordat de rust terugkeerde.
Ziehier het belang van een leefbaar platteland. Het laat zien dat een slimme krimp-aanpak best wat mag kosten. En dat de wereld klein is: de armoedebestrijding in Afrika komt toch op opmerkelijke wijze overeen met de krimpbestrijding in de Achterhoek.