Column voor 'Tempo' | clubblad van Sportclub Varsseveld | juni 2015
 | De schrijver Nescio begon zijn verhaal ‘De uitvreter’ met de bekendste openingszin in de Nederlandse literatuur. “Behalve den man die de Sarphatistraat de mooiste plek van Europa vond, heb ik nooit een wonderlijker kerel gekend dan den uitvreter.” |
Nou geloof ik Nescio op zijn woord, maar als hij wat meer in de voetballerij zou hebben rondgeluisterd, had hij nog wel een stuk of wat ‘wonderlijke kerels’ kunnen aantreffen. Wat te denken van de man die de zware lederen veterbal van weleer het allerbeste vond waar hij zijn voet ooit tegenaan had gezet. Gezien de glippen en glieven terplaatse was ook zijn voorhoofd regelmatig met de stugge vetveters van het lederen loeder in contact gekomen. Het zou mij verbazen als hij daar geen ernstig hersentrauma aan had overgehouden. Ik heb vroeger lang gedacht dat veteranen zo heetten omdat zij met veterafdrukken in het voorhoofd door de rest van hun leven moesten.
Nu nóg kom je de wonderlijke kerels tegen die de loden kicksen met stalen neuzen en gietijzeren noppen uit hun jeugd met afstand het heerlijkste schoeisel vinden waar ze ooit hun voeten in hebben gestoken. Het argument dat de tegenstander met eenzelfde wapentuig hun benen dreigde te verbrijzelen wuiven deze echte mannen weg. “Dat gebeurde toen niet. Je hield op tijd in, over en weer. Ze zouden die dingen gewoon weer verplicht moeten stellen, dat zou een hoop blessures schelen. Met die plastic muiltjes van tegeswoordegs trappen ze mekaar voor een dubbeltje in de rolstoel.” Wonderlijker omdraaiïng van oorzaak en gevolg kom je zelden tegen.
En dan de kluiten gras en modder die de speler om de oren dienen te vliegen! De ware kicker heeft niet gespeeld als hij niet ten minste negen vierkante meter voetbalveld tegen zijn hoofd heeft gehad. Tenminste, als ik de verzetsstrijders tegen de kunstgrasvelden mag geloven. Ook alweer zo’n wonderlijk verzet. Want aan de ene kant vindt men dat er alleen goed gespeeld kan worden op een onberispelijk strak matje, aan de andere kant is er de oude voetbalromantiek die zegt ‘dat de kloeten zondags hoge deur de loch mot vliegen’.
Nou, die kloeten vliegen al jaren niet meer. Ten eerste omdat de hoofdvelden in vergelijking met vroeger alleszins redelijke biljartlakens zijn. Ten tweede omdat bij het minste of geringste ‘drietweer’ de wedstrijd wordt afgelast, opdat de kloeten vooral op hun plaats zullen blijven liggen.
Wonderlijker kerels als bij Ajax kom je in deze kwestie zelden tegen. Bij elke uitwedstrijd klagen over het knollenveld waardoor hun verfijnde techniek niet tot z’n recht zou komen maar wel roepen dat ze in Almelo terug moeten naar de kloeten. Dat dank je de koekoek! Hebben de Heraclieten op hun strakke matje fijn technisch leren voetballen, moeten ze van de heren uit Mokum weer terug in hun knollentuin! Nee, dan de prettige mat in de Amsterdam Arena. Als ergens de kloeten je nog ouderwets om de oren vliegen dan is het wel daar in Zuidoost.
Mark my words - gras maken gebeurt in de toekomst alleen nog in de fabriek en dan netjes uitrollen op het nieuwe veld. Gaan de ouwe jongens op het vierde veld de kloeten wel uit de grond trappen. Naar keuze met loodkicksen en veterballen!
Nu nóg kom je de wonderlijke kerels tegen die de loden kicksen met stalen neuzen en gietijzeren noppen uit hun jeugd met afstand het heerlijkste schoeisel vinden waar ze ooit hun voeten in hebben gestoken. Het argument dat de tegenstander met eenzelfde wapentuig hun benen dreigde te verbrijzelen wuiven deze echte mannen weg. “Dat gebeurde toen niet. Je hield op tijd in, over en weer. Ze zouden die dingen gewoon weer verplicht moeten stellen, dat zou een hoop blessures schelen. Met die plastic muiltjes van tegeswoordegs trappen ze mekaar voor een dubbeltje in de rolstoel.” Wonderlijker omdraaiïng van oorzaak en gevolg kom je zelden tegen.
En dan de kluiten gras en modder die de speler om de oren dienen te vliegen! De ware kicker heeft niet gespeeld als hij niet ten minste negen vierkante meter voetbalveld tegen zijn hoofd heeft gehad. Tenminste, als ik de verzetsstrijders tegen de kunstgrasvelden mag geloven. Ook alweer zo’n wonderlijk verzet. Want aan de ene kant vindt men dat er alleen goed gespeeld kan worden op een onberispelijk strak matje, aan de andere kant is er de oude voetbalromantiek die zegt ‘dat de kloeten zondags hoge deur de loch mot vliegen’.
Nou, die kloeten vliegen al jaren niet meer. Ten eerste omdat de hoofdvelden in vergelijking met vroeger alleszins redelijke biljartlakens zijn. Ten tweede omdat bij het minste of geringste ‘drietweer’ de wedstrijd wordt afgelast, opdat de kloeten vooral op hun plaats zullen blijven liggen.
Wonderlijker kerels als bij Ajax kom je in deze kwestie zelden tegen. Bij elke uitwedstrijd klagen over het knollenveld waardoor hun verfijnde techniek niet tot z’n recht zou komen maar wel roepen dat ze in Almelo terug moeten naar de kloeten. Dat dank je de koekoek! Hebben de Heraclieten op hun strakke matje fijn technisch leren voetballen, moeten ze van de heren uit Mokum weer terug in hun knollentuin! Nee, dan de prettige mat in de Amsterdam Arena. Als ergens de kloeten je nog ouderwets om de oren vliegen dan is het wel daar in Zuidoost.
Mark my words - gras maken gebeurt in de toekomst alleen nog in de fabriek en dan netjes uitrollen op het nieuwe veld. Gaan de ouwe jongens op het vierde veld de kloeten wel uit de grond trappen. Naar keuze met loodkicksen en veterballen!
RSS-feed
