 | Afgelopen vrijdag kon ik pas even voor vieren op weg naar Enghuizen voor deze negende meter. In de ochtend scheen het zonnetje nog, maar nu was het helemaal bewolkt geraakt. Het was wel warm toen ik aan de wandeling en het rapen begon. Benauwd zelfs, wat het rapen niet gemakkelijker maakte, temeer omdat ik het deze laatste keer zonder hulp moest stellen. |
Ik wil hier mijn gasten van de afgelopen weken dan ook hartelijk danken voor hun enthousiaste handen uit de mouwen - en vooral voor hun inspirerende aanwezigheid. Het ovale beeld hier onder - de negen ’meters’ in 16 foto’s, aan elkaar gelast - laat zien wat afgelopen vrijdag restte van hun werk. Geschiedenis in een notendop: ‘De zweem van wat was en dat is wat het is’.
 | Anders dan veel vorige keren waren er zo laat in de middag niet veel bezoekers onderweg. Alleen met mijn gedachten legde ik de laatste meter met een beetje weemoed. Het leggen duurde zonder assistentie natuurlijk ook wat langer. Het deed gelukkig niet af aan het resultaat. Toen ik even na half zeven de documentatiefoto’s maakte lag er opnieuw een strakke en kleurrijke meter. Voor het vertrek, terug naar de auto, maakte ik nog even een foto van de middelen die mij negen weken lang behulpzaam waren:  |
En hier de laatste foto van het begin van de eerste meter, negen weken geleden gelegd:
 | Ik maak zelden een selfie maar in dit geval is het een blik in de terugkijkspiegel: terugkijken op negen mooie weken werken in een prachtige beukenlaan op landgoed Enghuizen. |
RSS-feed
