Column ‘Door Achterhoekse Ogen’ | De Gelderlander | zaterdag 16 oktober 2010
In mijn vorige stukje deed ik min of meer een oproep aan PVV-stemmers om eens uit te leggen wat er in dit land echt zo mis is. Helaas geen reacties uit die hoek.
Wel van lezers die met mij vonden dat het zo slecht nog niet gaat en dat een protestpartij als de PVV, zeker in de Achterhoek, eigenlijk geen echte grond heeft om zo manifest te bestaan. Veel dames en heren bestuurderen en andere ‘boven ons geplaatsten’, zoals Theo van Gogh ze placht te noemen, waardeerden de positieve geest die uit het stukje sprak. ‘Eindelijk eens even geen negatief gezeur over ons functioneren’, zullen zij gedacht hebben.
Maar gelukkig waren er ook tégenreacties op het verhaal. Samenvattend kwamen die er vooral op neer dat het ons economisch dan wel redelijk goed gaat, maar dat er in maatschappelijk opzicht van alles mis is. Het zijn vaak niet eens de grote landelijke problemen die mensen kopschuw maken. Juist in de eigen omgeving ziet men het falen van bestuurders en het ambtelijk apparaat.
En ik ben het daar mee eens. Het kan mij echter niet verleiden tot een stem op een beweging die cafépraat verheft tot verkiezingsprogram. Stem dan liever niet, het geeft beter weer wat u vindt van het functioneren van de politiek. Van het feit dat politici zich weinig gelegen laten liggen aan het belang van de inwoners waarvoor zij werken. Van het feit dat uw mening alleen lijkt te tellen als de verkiezingen voor de deur staan. Van het feit dat voor verreweg de meeste politici het belang van de eigen partij ver uitstijgt boven het belang van uw buurt, dorp of stad.
De vraag is hoe lang politici nog denken mandaat te hebben van kiezers als die niet meer komen opdagen. Als ik de nogal kortzichtige en niet van eigenbelang gespeende mening van politici over de waterschappen hoor (opheffen, er komt geen hond stemmen) dan vrees ik dat na een paar stakingsacties van de kiezers ook het Rijk, de provincies en de gemeenten opgeheven kunnen worden.
Even niet stemmen, even niet geregeerd worden ...
Het is niet eens zo’n onaangename gedachte. Anarchie zegt u? Ik denk het niet, we willen ons samenleven toch op een of andere manier organiseren. Waarom zou dat in de toekomst niet op een betere manier kunnen dan nu? In een beter op de inbreng en wensen van de samenlevers afgestemde organisatie? Die samenlevers hebben nu het idee dat er kil en zakelijk, over hun hoofden heen geregeerd wordt. Dat de overheid de ivoren toren van zelfgenoegzaamheid al bijna is ontstegen. De hemelen naderen, waarin de overheid er vooral is voor de overheid.
Voor mij is dat een ondraaglijk idee, omdat ik altijd een bijna onvoorwaardelijk vertrouwen heb gehad in een zórgzame overheid.
En het zijn inderdaad de kleine dingen in mijn buurt die het doen. In mijn dorp. Het nieuw gebouwde winkelproject dat het dorpshart moest doen herleven en nu leeg staat. De eeuwenoude boerderij die door de gemeente wordt afgebroken met drogredenen en desinteresse. Even niet stemmen?
Maar gelukkig waren er ook tégenreacties op het verhaal. Samenvattend kwamen die er vooral op neer dat het ons economisch dan wel redelijk goed gaat, maar dat er in maatschappelijk opzicht van alles mis is. Het zijn vaak niet eens de grote landelijke problemen die mensen kopschuw maken. Juist in de eigen omgeving ziet men het falen van bestuurders en het ambtelijk apparaat.
En ik ben het daar mee eens. Het kan mij echter niet verleiden tot een stem op een beweging die cafépraat verheft tot verkiezingsprogram. Stem dan liever niet, het geeft beter weer wat u vindt van het functioneren van de politiek. Van het feit dat politici zich weinig gelegen laten liggen aan het belang van de inwoners waarvoor zij werken. Van het feit dat uw mening alleen lijkt te tellen als de verkiezingen voor de deur staan. Van het feit dat voor verreweg de meeste politici het belang van de eigen partij ver uitstijgt boven het belang van uw buurt, dorp of stad.
De vraag is hoe lang politici nog denken mandaat te hebben van kiezers als die niet meer komen opdagen. Als ik de nogal kortzichtige en niet van eigenbelang gespeende mening van politici over de waterschappen hoor (opheffen, er komt geen hond stemmen) dan vrees ik dat na een paar stakingsacties van de kiezers ook het Rijk, de provincies en de gemeenten opgeheven kunnen worden.
Even niet stemmen, even niet geregeerd worden ...
Het is niet eens zo’n onaangename gedachte. Anarchie zegt u? Ik denk het niet, we willen ons samenleven toch op een of andere manier organiseren. Waarom zou dat in de toekomst niet op een betere manier kunnen dan nu? In een beter op de inbreng en wensen van de samenlevers afgestemde organisatie? Die samenlevers hebben nu het idee dat er kil en zakelijk, over hun hoofden heen geregeerd wordt. Dat de overheid de ivoren toren van zelfgenoegzaamheid al bijna is ontstegen. De hemelen naderen, waarin de overheid er vooral is voor de overheid.
Voor mij is dat een ondraaglijk idee, omdat ik altijd een bijna onvoorwaardelijk vertrouwen heb gehad in een zórgzame overheid.
En het zijn inderdaad de kleine dingen in mijn buurt die het doen. In mijn dorp. Het nieuw gebouwde winkelproject dat het dorpshart moest doen herleven en nu leeg staat. De eeuwenoude boerderij die door de gemeente wordt afgebroken met drogredenen en desinteresse. Even niet stemmen?
RSS-feed
