Column ‘Door Achterhoekse Ogen’ | De Gelderlander | zaterdag 15 november 2014
Nee, dacht ik, nee ik ga er niet over schrijven. Niet eens over praten zelfs! Er zijn warempel belangrijker zaken in dit aardse tranendal. Maar je ontkomt er niet aan, tenzij je jezelf in de kelder opsluit tot en met 6 december. En aan de andere kant, hij komt aan vandaag. Die actualiteit kan ik natuurlijk niet ontkennen.
Bovendien is het inmiddels zover gekomen dat elke Nederlander kennelijk een standpunt wil horen van elke andere Nederlander. De dagen van de Hoekse en Kabeljauwse Twisten die in de veertiende en vijftiende eeuw het graafschap Holland lam legden lijken teruggekeerd in de polder. Ben je Hoek of Kabeljauw? Ben je voor Zwart of ben je voor Blauw?
Het probleem met standpunten is dat ze STAAN. Bewegen is er vaak niet meer bij en dat is precies wat in deze ‘Zwartse en Blauwse Twisten’ zo stoort. Waar is de oud-Hollandse poldermentaliteit die elk conflict beslechtte door vakkundig schipperen. Dat was noodzakelijk om te kunnen overleven in dit eigenhandig uit de klei getrokken land. Voorzichtig van standpunt naar standpunt laverend voer zo’n polderscheepje net zo lang heen en weer tot iedereen aan boord was.
Dat ‘polderen’ is een beetje uit de mode geraakt. Blonde Geert en de zijnen hebben dat als ‘linksch’ bestempeld en kennelijk heeft die beweging zo’n omvang gekregen dat ook niet aanhangers polderen verdacht zijn gaan vinden. Vreemd, want als er nou iets ‘Typisch Nederlands Erfgoed’ is, dan is het wel dat polderen van ons. Onze voorouders deden niet anders dan hun standpunten een beetje bijkleuren. Een succesvolle methode die ook in de Zwartse en Blauwse Twisten wel eens uitkomst zou kunnen bieden.
Dan moet Geert op het moment dat er lichtjes aan zijn standpunt lijkt te worden geknabbeld, niet na elke aflevering van een - voor kinderen bedoelde - nieuwsrubriek gaan tjilpen “nooitmeernaarsinterklaasjournaalkijkendus”. En aan de andere kant moet het blauwe front iets meer geduld hebben. Een volkssprookje waar mensen honderden jaren pseudo heilig in geloofd hebben, breek je niet zomaar even af, maar ombouwen, dat gaat vanzelf. Zo’n sprookje is namelijk altijd een persiflage van het echte leven. En dat verandert voortdurend.
Vergeleken met mijn jongere jaren is het boemangehalte teruggebracht naar nul. De verhouding tussen meester en knecht is tanende: baardmans is een steeds sulliger schijnheilige geworden die zonder zijn team van medewerkers, waarin alle mogelijke talenten zijn opgenomen, niet zou overleven. De kleur van die medewerkers is natuurlijk bijzaak.
Zoals gezegd, het is allemaal net het echte leven. En dat is ook de reden dat de Zwartse en Blauwse Twisten er toch wel degelijk toe doen. Want als dit sprookje voor kinderen de ‘grotemensenwereld’ in het echte leven tot op het bot gaat verdelen hebben we een groot probleem. Ik zou dus zeggen, neem rustig een standpunt in, maar schreeuw het iets minder van de daken en probeer het een beetje bij te kleuren.
Het probleem met standpunten is dat ze STAAN. Bewegen is er vaak niet meer bij en dat is precies wat in deze ‘Zwartse en Blauwse Twisten’ zo stoort. Waar is de oud-Hollandse poldermentaliteit die elk conflict beslechtte door vakkundig schipperen. Dat was noodzakelijk om te kunnen overleven in dit eigenhandig uit de klei getrokken land. Voorzichtig van standpunt naar standpunt laverend voer zo’n polderscheepje net zo lang heen en weer tot iedereen aan boord was.
Dat ‘polderen’ is een beetje uit de mode geraakt. Blonde Geert en de zijnen hebben dat als ‘linksch’ bestempeld en kennelijk heeft die beweging zo’n omvang gekregen dat ook niet aanhangers polderen verdacht zijn gaan vinden. Vreemd, want als er nou iets ‘Typisch Nederlands Erfgoed’ is, dan is het wel dat polderen van ons. Onze voorouders deden niet anders dan hun standpunten een beetje bijkleuren. Een succesvolle methode die ook in de Zwartse en Blauwse Twisten wel eens uitkomst zou kunnen bieden.
Dan moet Geert op het moment dat er lichtjes aan zijn standpunt lijkt te worden geknabbeld, niet na elke aflevering van een - voor kinderen bedoelde - nieuwsrubriek gaan tjilpen “nooitmeernaarsinterklaasjournaalkijkendus”. En aan de andere kant moet het blauwe front iets meer geduld hebben. Een volkssprookje waar mensen honderden jaren pseudo heilig in geloofd hebben, breek je niet zomaar even af, maar ombouwen, dat gaat vanzelf. Zo’n sprookje is namelijk altijd een persiflage van het echte leven. En dat verandert voortdurend.
Vergeleken met mijn jongere jaren is het boemangehalte teruggebracht naar nul. De verhouding tussen meester en knecht is tanende: baardmans is een steeds sulliger schijnheilige geworden die zonder zijn team van medewerkers, waarin alle mogelijke talenten zijn opgenomen, niet zou overleven. De kleur van die medewerkers is natuurlijk bijzaak.
Zoals gezegd, het is allemaal net het echte leven. En dat is ook de reden dat de Zwartse en Blauwse Twisten er toch wel degelijk toe doen. Want als dit sprookje voor kinderen de ‘grotemensenwereld’ in het echte leven tot op het bot gaat verdelen hebben we een groot probleem. Ik zou dus zeggen, neem rustig een standpunt in, maar schreeuw het iets minder van de daken en probeer het een beetje bij te kleuren.
RSS-feed
