Column De Gelderlander | donderdag 28 januari 2016
Pacificeren heet dat en het is een typisch Nederlandse overlegmethode die wat meer tijd neemt maar dan ook meer draagvlak creëert. Dat werkt heel goed. Het haalt de kou uit de lucht, maakt de stap mogelijk van emotionele onlustgevoelens naar rationele inzichten en gaat vervolgens naar gezamenlijk gedragen besluitvorming.
In oktober laat de actiegroep weten er niet gerust op te zijn. En inderdaad, de juist aangetreden wethouder Sluiter gooit met nieuw elan daadkrachtig de knuppel in het hoenderhok. Hij zegt ‘de dunning’ ongewijzigd te willen uitvoeren. De pacificatie wordt teniet gedaan en natuurlijk lopen de emoties weer hoog op. Eigenlijk zijn we terug bij de situatie van februari vorig jaar.
Voorstanders van de kap betichten tegenstanders nu zelfs van teveel emoties. Vreemd, iedereen moet tegenwoordig zo nodig ‘participeren’, maar je mag daarbij niet door emoties gedreven worden? Ik vermoed dat men hier ‘emotioneel’ verwart met ‘fact free’. Daar heb ik het ook niet op, dus hier wacht betere educatie. Eens zien of de wethouder met minder daadkracht meer denkkracht kan genereren, die uiteindelijk meer draagkracht oplevert.